Ne demek istiyorsun yani? diyor Virginia Bu
ayki yazını sırf inat olsun diye noktalama işaretlerinden uzak tutulmuş bir
şekilde mi yazacaksın? Peki ama o zaman soru işaretini neden kullanıyorsun?
Evet soru işareti hariç hiçbir noktalama
işaretini kullanmayacağım bu yazımda Virginia
Neden kullanmıyorsun peki?
Şaşkın kalakalıyorum bir an için Bir tepki
belki de Virginia diyorum Hatalarını göremeyen insanlara bu şekilde bir tepki
geliştirdim sanırım içimde
Ya soru işareti? diyor
Soru sormak bizim hayatta kalma
sebeplerimizden biri ve bunu da soru işareti belirginleştiriyor Bu yüzden soru
işaretini sökmemeye karar verdim sözcüklerin arasından Ne de olsa onun da bir
karizması var
Haklı olabilirsin diyor Virginia ve ekliyor
Hem bu şekilde içsel bir uyanışa ses oluyormuşsun gibi de hissediyor musun
yoksa? diyor
Kesinlikle diyorum
Kadınlar diyor Kadınlara da soru
işaretlerini geri verecek misin?
Kadınların her biri kendi içinde bir soru
işareti zaten diye yanıtlıyorum muzipçe
Konuyu dağıtmaya karar veriyorum Noktalama
işaretlerine bir insan neden bu kadar takılır? İnsan başkalarının hatalarını
söylemekten neden bu kadar zevk alır ve haz duyar? Günlerin aydınlık süresi
neden sürekli değişir? Kadınların ortak bir beklentisi olabilir mi? Bir kadını
çözen tüm kadınları anlamış sayılır mı? Katil uşak mı yoksa aşçı mı?
Virginia diyorum Suyu çok mu seviyordun?
Soruş nedenimi merak ettiğini bakışlarının
değişmesinden anlıyorum Bunu neden sordun şimdi? diyor
İntihar diyorum Kendini boğarak öldürdüğünü
hatırlamıyor musun yoksa? Bu röportajda senin intiharını sorgulayacağımızı
söylemiştim sana ve sen de bunu kabul ederek geldin buraya
Noktalamalardan sonra kafam iyice karıştı
diyor Virginia Sahi intihar üzerine mi konuşacaktık burada? Şimdi onu bıraksak
da kadınlar hakkında konuşsak olmaz mı? diyor
Bu köşe başından beri kadınlara ayrıldı
zaten diyorum Ama burada şimdi senin serüvenini konuşalım istiyorum ve bence
bütün serüvenler bittiği yerden anlaşılmayı hak ediyor
Haklısın ama konuşmak istemiyorum Kimse
benim hayatımı merak etmesin istiyorum Ben de sıradan bir kadınım sonuçta diyor
Virginia Bütün öteki kadınlardan bir farkım olmadığının bilinmesini istiyorum
çünkü kadınlar arasında bir eşitliğin olmadığının düşünülmesi başlayıp
başlamayacağı belirsiz bir maratonun hazırlığına götürür bizi
Peki her zaman böyle mi düşünüyordun
Virginia?
Bilmem diyor Ölmeden önce böyle
düşünmüyorsam bile hayatın insanı değiştirdiği kadar ölümün de kişiyi değiştirdiğinden
düşüncelerim farklılaşmış olabilir
Değişmek? diyorum
Bir sözcüğe bu kadar yüklenmek doğru mu?
Senin bir sözcüğe bu kadar yüklenmiş olduğun görülmüş şey değil aslında
Virginia diyorum İyi misin?
İyi mi? Ne sıradan bir tanımlama İntihar
nedeni olabilecek bir tanımlama hatta
Virginia diyorum Benim söylediklerimi
umursamıyor gibi görünüyorsun ama ben buna inanmak istemiyorum Ben
noktalamalardan soyutlayıp bir tür tepki gösterisine dönüştürdüğüm bu yazımda
senin intihar nedeni olarak gördüğün ya da görmediğin her şeyi konuşmak
istiyorum Virginia Woolf gibi yaratıcı biri dahası bir kadın neden kendisini
ceplerine taş doldurup Ouse Nehrinde boğar?
Ya da her intihar içinden çıkılamayacağı düşünülen dert ve bunalımlardan
ayrı olarak kişinin kendi doygunluğuna ulaştığının kanıtı gibi okunabilir mi?
Virginia noktalarımı virgüllerimi ünlem işaretlerimi kim kaçırdı benden?
İnsan kimyası gereği içinden çıkamayacağı
soruları içinden çıkabileceğini düşündüğü insanlara sorar diyor Virginia
Haklısın ama bu sorularımdan herhangi
birinin yanıtı değil Ben senden bir yanıt bekliyorum yoksa bu yazının hiçbir
manası kalmaz Eksik kalır yani Belki de kendi kendini yok edip okunamaz hale
gelir ve soru işaretlerim de kaybolur
Hayatı çok ciddiye alıyor gibi görünüyorsun
Bence bazen sadece yaşamak gerekir ciddiye almak yerine diyor Virginia ve
ekliyor İntiharı benim üzerimden de olsa bu kadar sorgulamamalısın Ben içimde
yaşattığım karakterlerim ile girdiğim çatışmanın sonucunda engellenmesi
imkansız olarak kendi sonumu hazırladım Bundan ötesi var mı? Sorduğun için
cevaplıyorum ama bil ki bu ölmeden önceki bilinç ile verilmiş bir cevap
olmayacak hiçbir zaman çünkü o dünde kaldı O zamanki ben ile şimdiki ben bir
değiliz
İntihar ani verilen bir karar ve oturup
düşünseydim belki yaşanılacak günlerim hala olacaktı o zaman Ama düşünmek
gücünü bulamadım içimde Çünkü insanlardan çok onların eleştirilerini göz önünde
bulunduruyordum Oysa öyle olmamak gerekir bence diyor Virginia
Bir insanın ölmeden önceki ve sonraki
düşüncesi birbirinden ne kadar farklı olabilir ki hem? diyorum Perde iniyor
Virginia kendi dünyasına dönüyor bir sonraki buluşmamıza kadar ve
noktalamalarım geri geliyor.
Editörün
notu: Köşe yazıları konseptini dergiye taşımam konusunda beni kırmayan Nazlı
Eray’a teşekkürlerimi sunuyorum. Nazlı Eray, hoşça vakit geçirmek ve bir kurgu
içerisinde kültüre doymak isteyenler için benzersiz kitaplar yazıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder