8 Şubat 2015 Pazar

Gözbebeğinde

6 Şubat için, denize, denizin bütün kıyılarına.

Gözlerimizle konuşuruz.
Böyle mi demiştim?

Bir başkasının gözüne gözbebeğinde kendi yansını görecek kadar yakından ve uzun süre baktığında hayatın yeni baştan yazılmış olur. O küçük, siyah yuvarlağın içerisinde kendini gördüğünde yakınlığın bir değeri olduğunu hissedersin. Yoksa kimse hiç sebep yokken dokunmaz birbirine. Yakınlık, öyle ya da böyle bir sebep arar kendine ve yoksa dahi yaratır o sebebi. Dönüştürür. İçin en derinine imza bırakır, tenin her santimine. Kabullen ya da kabullenme, başlangıç nasıl olursa olsun, gözbebeğinde mühürlendiğin kişi sana kendini daima hatırlatır. Ona da hatırlatır, hem de unuttuğu bir şeye dönüştürdüğü hissine kapılsa da. Gözbebeği, belleğe en yakın olandır çünkü. Bellekse kalbin gizil anahtarı.

Gözlerimizle konuşuruz.
Böyle mi demiştim?

.
.
.
.
.
Kaç nokta geçerse, zaman hızlı akar?
Konuştuklarımızı, konuşma biçimimizi unutur mu?
Gözbebeği riya kaldırır mı?
Tekrar görüşmek, gerçekleşmemesinden en fazla korkulan eylem, hangi tarihte mümkün olur?
Yeniden, kaldığı yerden, belki görüşülmeden geçen o ara zamanı hiç umursamadan, gözbebekleri birbirine dönüp de konuşmaya başlar mı?
Bunları okuduğunu nereden ve nasıl anlarım?
Anlar mıyım?
Geleceğimin tamamını onun için yeniden inşa etmeye hazırlandığımı anlatır mıyım?
Dinler mi beni?
Dinlese bir şey değişir mi?

Gözlerimizle konuşuruz.
Böyle demiştim, eminim.

Nasıl bu hale geldim ben?
Oysa hiç tanımıyordum onu.
Birini tanımak, bilmek, kalbinin yönünü belirlemesine yardımcı olacak bir yıldıza çevirebilir mi onu?
Bütün haritaları değiştirmene neden olabilir mi?
Bunların hangisinin önemi var onun için?
Gözbebeğini dahi ayrı yazmak istemememin?
Ne kadarının?
Kaç hecesinin?
Kaç harfinin?

Gözlerimizle konuşuruz.

Sahi, konuşur muyuz bir daha gözlerimizle?
Gözbebeğinde yeniden fotoğrafımı görebilir miyim?

Gözlerimizle konuşuruz.
İyi ki kurmuşum bu tümceyi.
İyi ki.

İçimin atları ona koşmak istiyor.
Çok engelli bu koşuyu başarmak istiyor.
Konuşmak için, söylediklerini bir kez daha söylediğini duymak için.
En mühimi de şu cümleyi tekrar etmek için:
Gözlerimizle konuşuruz.